Ýzlediðim en korkunç film
Gördüðüm en kötü kabus
Aðladýðým en acýklý roman
Olmasýný isterdim
Gözlerimi her kapadýðýmda
Ama nafile
Gözlerimi her açtýðýmda
Ìçimì ürperten manzarada
Göçük altýnda kalan canlarýn kurtulmasýný bekledim binbir umutla
Ve sonsuz dualarýmla
Bu gurbet elde
Çaresizlik de cabasý
Günler geçti
Bu hüzün öyle bir yer etti ki bu coðrafyada
Dindir dindirebilirsen
Âhhh yana yakýla aðla gözlerim
Güzel mucizelere de þahit oldum tabiiiki de
Þu an þiiri yazarken
Depremin onuncu gününde
227. saat sonra sað salim birinin kurtarýlmasýna
Ve daha önce bir çok bebek ve çocuðun yaþama tutunmasýna
Bir nebze gönlümüze düþen ateþe su serpse de
Durduramadý on ilimizde kopan kýyametin çýðlýklarýný...
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.