Þimdi
Sabahýn erken saatlerinde
Õlümüne yudumluyorum bir fincan kahveyi
Gamzelerimde hüznün çilekeþ damlalarý
Kýlý kýrk yaran hasretinle
Sarýlýyorum yokluðuna
Yokluðun gittiðin on dört þubattan beri ölüme eþ
Aklýma
Ýsmime methiyeler dizen babaannemi çok seviþin geliyor
Bir de beni
Buðulu satýrlarýn eþliðinde
Burnumun direði sýzlýyor
Titrek parmaklarýmla
Can evinden vurulan kýzýn olarak yazýyorum bunu sana
....
Gittiðin gün
Öyle güzel hüzün seli aktý ki gözbebeklerimden
Bütün ölümlüler kýskandý bizi
Sensizliði hiç bu kadar yakýndan tatmamýþtým
Tanýmadýk bir yokoluþla
Vura vura dövdüm döþümü
Güya acýya mutluluk hormonlarýmla karþý gelecektim
Olmadý
Ve hala dövüyorum baðrýmdaki bitimsiz acýyý
Tükenmiyor
Gün geçtikçe güçleniyor
Çok arýyorum saçlarýmdaki kýrgýnlýklara iyi gelen þefkâtini
Âhhh baba
Bütün gemileri yakýp
Çýkýp gelsen diyorum
Geçmiþin sis perdesi aralansa öpülesi ellerinde
Karlý güneþler doðmasa þafaða sen kala
Hep seni bekleyen iki belikli kýz olsam
Dindirsen hasretin s’aðýr çýðlýklarýný
Kýzým deyip sarýlsan
Dursa zaman
Öylece kalakalsak
Siyah bir kuðunun
Kýrmýzý gagasýnda yansa hüzün
Denize savursa matemin küllerini gurbet rüzgarý
Ölüm bizden ýrak olsa
Yaþamak hep senin kollarýnda can bulsa....
nagihan
14 Þubatý hiç sevmiyorum artýk caným babam
Mekaným Cennet olsun
Kalbimdesin
14/02/2008 bizi býrakýp gittin ebediyete 😥😥
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.