DEPREMİN CENNET KUŞLARI

Kýþ günü harmanýydý, savruldukça savruldu
Mahþer günü insanlar, ora bura kaçýyor
Koskoca apartmanlar, devrildikçe devrildi
Soðuk ayazdan kötü, bedenleri biçiyor.

Dünkü ezel þehirler, yýkýldý enkaz oldu
Sanki yerin dibine, çakýldý enkaz oldu
Camiydi, hastaneydi, okuldu, enkaz oldu
Bin yýllarýn öfkesi, gelip bizi seçiyor.

Dudaklar kýpýrdamaz, konuþmaz tatlý diller
Ýki büklüme dönmüþ, tutmaz dizlerle beller
Nefesi buzlar kesen, tir tir titreyen eller
Doðmak bilmeyen güneþ, kara ýþýk saçýyor.

Yüreðimiz yanýyor; dýþý, içi, özüyle
Bedenler ýslak ýslak, bakan iki gözüyle
Karla yaðmur nikâhlý, evlenmiþ yeryüzüyle
Poyraz, tipi, fýrtýna, üstlerinden geçiyor.

Finalde fark etmiyor, Cennet kuþu adlarý
Arþa doðru koþuyor, Burak denen atlarý
Günahsýz yavrularýn, nurdandýr kanatlarý
Küçük küçük melekler, gökyüzünde uçuyor.

Yardýmlar altýn olsa, daðýtmýyor efkârý
Hepsi deprem þehidi, yok kokarý -akarý
El pençe divandadýr, genciyle ihtiyarý
Kevser ýrmaklarýndan, sularýný içiyor.

Necati dayanamaz, omuzlarda canlara
Allah rahmet eylesin, bu güzel insanlara
Bu gün lânet okuyor, körelmiþ vicdanlara
Cennetin çocuklarý, ahirete göçüyor.

Necati OCAKCI
11.02.2023
ANTALYA


Sosyal Medyada Paylaşın: