DEPREMDEN MANZARALAR

Bir fotoðraf çektirdim, Dron denen aletten
Manzara kapkaraydý, renkler sýnýfta kaldý
Savaþ bile pes etti, deprem denen lânetten
Davetsiz misafirdi, o da kapýyý çaldý.

Zora daðlar dayanmaz, eller yukarý dedi
Sosyal medya devrede, çoðaldý dedi -kodu
Dümdüz olan þehirler; çöktü, aklýmý yedi
Zaten çekilmiyordu, çileli baþa geldi.

Çeþit çeþit milletten, kurtarýcý sahada
Yapýlanlar yetmiyor; biraz deðil, daha da
Varlýðýmýz yükselir, insan denen dehada
O da arada kaldý, ne aðladý ne güldü.

Sanki mahþer yeriydi, kimse kimseyi görmez
Herkes kendi derdinde, uzatsan da el vermez
Çekilen bunca acý, hiçbir çuvala girmez
Ölenlerin ardýndan, saðlar saçýný yoldu.

Buna kader denemez, söyleyelim en baþta
Çürük kolon yüzünden, donuluyor bu kýþta
Ana -baba günüydü, çoluk -çocuk, her yaþta
Enkaz altýnda kalan, nice insanlar öldü.

Sýcak çorba, sýcak aþ, hepsinin de tek derdi
Böyle giderse eðer, sanmayýn sona erdi
Kör siyaset uðrunda, bu gözler neler gördü
Ýblis yine devrede, ayýrýp dörde böldü.

Acýlý feryadýmýz, gökleri delmedi mi?
Vicdan denen asalet, bizleri bulmadý mý?
Milletçe bir olmanýn, zamaný gelmedi mi?
“Biz” varken; senlik –benlik, içimize kök saldý.

Necati bu tabloyu, daha önce de gördü
Yine depremzedeler, canýndan canlar verdi
Geçmiþle övünenler, bu günü ipe serdi
On ilin felâketi, on binlerce can aldý.

Necati OCAKCI
09.02.2023
ANTALYA


Sosyal Medyada Paylaşın: