ACEP NEDEN VARIZ BİZ ?! (2)

ACEP NEDEN VARIZ BÝZ ? (2)

Nedir acep bu dünya ,
Yaþamaktan ne amaç?
Kimi hýnzýr gibi yer,
Kimi yaþar,ölür,aç !

Zavallý insan için,
Bu hayattan zevk almak,
Ýstediði tek þey bu:
Mutlu olmak,hür olmak !

Gerçek mutluluk yoktur,
Þu yalancý dünyada;
Çünkü bir gün bitecek,
Kalamazsýn rüyada !

Uyanýrsýn rüyadan,
Ýstemesen de bir gün;
Sana ibrettir ancak,
Gelen ölümü düþün.

Hür yaþamak deðildir,
Ýnsanýn tek davasý;
Hür olmak bilmektir ki:
Dava‘’Allah rýzasý’’.

Her þeyin bir sonu var,
Þu koskoca alemde;
Baki olan tek þey Hakk;
Gerisi hep beyhude.

Bu dünyanýn sonunda,
Maddi her þey ölecek;
Mana aleminde tek,
Nurlu yüzler gülecek.

Madem ki döneceðiz,
En sonunda Allah’a;
Kulun tek silahý var,
Rabb’e edilen dua.

Varlýkta yok olmalý,
Anlamadýn mý hala?
Ýdrak et kavuþmadan,
Son rahmet-i Rahman’a.

Kimi der hayat rüya,
Ölüm çýkmak rüyadan;
Kimi der uyanmaktýr,
Ayrýlýk bu dünyadan.

Uyur gezer insanlar,
Buna nasýl inanýr;
Hak tecelli edince,
Uykusundan uyanýr.

Çok da yaþasan az da,
Asýl yurda göçersin;
Ne ana,ne baba,yar,
Bu dünyadan geçersin.

Hak olaný burda bil,
Ahirete býrakma;
Ne seni ne soyunu,
Azap içinde yakma.

Ne kazandýn dünyada,
Tek onunla gidersin;
O ebedi alemde,
Hak derdine düþersin.

Zulümlerin en hasý ,
Eþitlikteymiþ meðer;
Fýrsatlarý eþitle,
Hakký istersen eðer !

Bilim,bilim dediler,
Gerisi hurafeymiþ;
Oysa gerçek hurafe,
Rabbini bilmemekmiþ.

Bilmiyorlar,bilginin,
Gerçek sahibi kimdir;
Seni yoktan var eden,
Ölüyü diriltendir.

Topraktan gelmiþiz biz,
Döneceðiz topraða,
Her þey yalanmýþ meðer,
Þu üç günlük dünyada.

Tek hakikat var,o da,
Dönen ruhtur Allah’a;
Ýnancýný yaþa ki ,
Ýmanla öl son anda !

Bu dünyaya yatýrým,
Suya yazý yazmakmýþ;
Dünyanýn cilasýna,
Rengine aldanmakmýþ.

En büyük felaketin,
Bu dünyaya dalmakmýþ;
Marifet ne o,ne bu,
Marifet kanmamakmýþ.

Bu dünyanýn sonunda,
Ne yazý var ne de su;
Meðer þeytanla nefsim,
Bana kurmuþlar pusu.

Bir zamanlar bu gerçek,
Söylenmiþ olsa bana;
‘‘Hadi caným sen de ! ’’der,
Ýnanmazdým bunlara !

Þimdi bildim yaþ kuru,
Ne görürsek dünyada;
Topraktandýr,topraktan,
Toprak hepsine ana !

Bir ömür boyu yaþar,
Toprak yatak insana;
Sonunda ölür insan,
Can Allah’a,ten ona.

Kim dedi,ne dediyle,
Ömrün geçiyor boþa;
‘’Sen asýl kendine bak!’’,
Ölüm gelecek baþa?

Ya tut dilini fani,
Kurtar bari kendini;
Ya ver elin bir kula,
Dindir kulun derdini !

Boþluða yazdýn durdun,
Bunu hangi göz görür?
Kainata baksana,
Her doðan bir gün ölür !

Rabbe kavuþmak diler,
Sýrra eren her bir can;
Kimi güne gün ekler,
Ýstemez dursun zaman.

Balýða sorsan su ne,
Var mý bundan haberin?
Zavallý dermiþ:‘‘Bilmem! ;
Bilen varsa söylesin ! ’’

Mucizeyi görmeyen,
Gözleri perdeli öz !
Uzaklarda arama,
Mucizedir,bir çift göz !

Aklý gözüne inen,
Hakikatten yoksuna;
Derim ki:’’O gözlerle,
Þu aklýna baksana ! ’’

‘‘Kitap yüklü mal olma ! ’’
Diyor hep sana Rabbin;
Eðer Hakk’ý bilmezsen,
Sinene yüktür kalbin.

Tüm zýtlýklar birlikte,
Þu küçücük dünyada;
Yarýþ,bir ömür boyu,
Ýyilikte,hayada.

Nice geçmiþ kavimler,
Amansýzca savaþtý;
Din geldi yeryüzüne,
Düþmanlýklar uzlaþtý !

Demiyor mu Rabbimiz ,
Takvadadýr üstünlük;
Milliyetler ayrý da ,
Yönler Allah’a dönük.

Anladýysan sonunda,
Ki sen zayýf,bir hiçsin;
Öyleyse geç dünyadan,
Ruhun tüm hazzý içsin !

Ya bir yol bul kardeþim,
Ya bir yolu da sen aç;
Ya yürü doðru yoldan,
Ya da durma,yoldan kaç !

Bu dünyada örnek ol,
Önder ol,ya da bir er;
Sana en güzel örnek,
Hem rehberdir peygamber !

Allah ve Resulü var,
Baþka bir yol arama;
Budur her derde ilaç,
Merhem senin yarana !

Naci ALTIN
Türkçe Öðretmeni
Ýstanbul, 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: