_i
ACEP NEDEN VARIZ BİZ ?! (1)
_ihlâs_
ACEP NEDEN VARIZ BİZ ?! (1)
ACEP NEDEN VARIZ BÝZ ?! (1)
Nedir acep bu dünya, yaþamaktan ne amaç?
Kimi hýnzýr gibi yer, kimi yaþar,ölür,aç !
Zavallý insan için, bu hayattan zevk almak,
Ýstediði tek þey bu: " Mutlu olmak,hür olmak."
Gerçek mutluluk yoktur, þu yalancý dünyada;
Çünkü bir gün bitecek, kalamazsýn rüyada !
Uyanýrsýn rüyadan, istemesen de bir gün;
Sana ibrettir ancak, gelen ölümü düþün.
Hür yaþamak deðildir, insanýn tek davasý;
Hür olmak bilmektir ki, dava ‘’Allah rýzasý’’.
Her þeyin bir sonu var, þu koskoca alemde;
Baki olan tek þey Hakk; gerisi hep beyhude.
Bu dünyanýn sonunda, maddi her þey ölecek;
Mana aleminde tek, "Nurlu Yüzler" gülecek.
Madem ki döneceðiz, en sonunda Allah’a;
Kulun tek silahý var, Rabb’e edilen dua.
Varlýkta yok olmalý, anlamadýn mý hala;
Ýdrak et kavuþmadan, son rahmet-i Rahman’’a.
Kimi der hayat rüya, ölüm çýkmak rüyadan;
Kimi der uyanmaktýr, ayrýlýk bu dünyadan.
Uyur gezer insanlar, buna nasýl inanýr;
Hakk tecelli edince, uykusundan uyanýr.
Çok da yaþasan az da, asýl yurda göçersin,
Ne ana,ne baba,yar, bu dünyadan geçersin.
Hak olaný burda bil, ahirete býrakma;
Ne seni,ne soyunu, azap içinde yakma.
Ne kazandýn dünyada, tek onunla gidersin;
O ebedi alemde, hak derdine düþersin.
Zulümlerin en hasý, eþitlikteymiþ meðer;
Fýrsatlarý eþitle, hakký istersen eðer !
Bilim,bilim dediler, gerisi hurafeymiþ;
Oysa gerçek hurafe, Rabbini bilmemekmiþ.
Bilmiyorlar bilginin, gerçek sahibi kimdir;
Seni yoktan var eden, ölüyü diriltendir.
Topraktan gelmiþiz biz, döneceðiz topraða,
Her þey yalanmýþ meðer, þu üç günlük dünyada.
Tek hakikat var o da, dönen ruhtur Allah’a,
Ýnancýný yaþa ki, imanla öl son anda !
Bu dünyaya yatýrým, suya yazý yazmakmýþ;
Dünyanýn cilasýna, rengine aldanmakmýþ.
En büyük felaketin, bu dünyaya dalmakmýþ;
Marifet ne þu,ne bu, marifet kanmamakmýþ.
Bu dünyanýn sonunda, ne yazý var ne de su;
Meðer þeytanla nefsim, bana kurmuþlar pusu.
Bir zamanlar bu gerçek, söylenmiþ olsa bana;
‘‘Hadi caným sen de.’’ der, inanmazdým bunlara !
Þimdi bildim yaþ kuru, ne görürsek dünyada,
Topraktandýr,topraktan; toprak hepsine ana !
Bir ömür boyu yaþar, toprak yatak insana;
Sonunda ölür insan, can Allah’a,ten ona.
Kim dedi,ne dediyle, ömrün geçiyor boþa;
‘’Sen asýl kendine bak!’’, ölüm gelecek baþa?!
Ya tut dilini fani, kurtar bari kendini;
Ya ver elin bir kula, dindir kulun derdini !
Boþluða yazdýn durdun, bunu hangi göz görür?
Kainata baksana, her doðan bir gün ölür !
Rabbe kavuþmak diler, sýrra eren her bir can,
Kimi güne gün ekler, istemez dursun zaman..
Balýða sorsan su ne, var mý bundan haberin?
Zavallý dermiþ ‘‘Bilmem"; "Bilen varsa söylesin".
Mucizeyi görmeyen, gözleri perdeli öz !
Uzaklarda arama, mucizedir,bir çift göz.
Aklý gözüne inen, hakikatten yoksuna,
Derim ki o gözlerle, þu aklýna baksana !
‘‘Kitap yüklü mal olma!’’, diyor hep sana Rabbin !
Eðer Hakk’ý bilmezsen, sinene yüktür kalbin.
Tüm zýtlýklar birlikte, þu küçücük dünyada,
Yarýþ,bir ömür boyu, iyilikte,hayada.
Nice geçmiþ kavimler, amansýzca savaþtý;
Din geldi yeryüzüne, düþmanlýklar uzlaþtý !
Demiyor mu Rabbimiz , takvadadýr üstünlük;
Milliyetler ayrý da, yönler Allah’a dönük.
Anladýysan sonunda, sen zayýfsýn,bir hiçsin;
Öyleyse geç dünyadan, ruhun tüm hazzý içsin !
Ya bir yol bul kardeþim, ya bir yolu da sen aç;
Ya yürü doðru yoldan, ya da durma,yoldan kaç.
Bu dünyada örnek ol, önder ol,ya da bir er;
Sana hem güzel örnek,hem rehberdir Peygamber
Allah ve Resulü var, baþka bir yol arama;
Budur her derde ilaç, merhem senin yarana !
Naci ALTIN
Türkçe Öðretmeni
ÝSTANBUL,2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.