BİR BAHAR MEVSİMİ

BÝR BAHAR MEVSÝMÝ

Bir gün çalacaksýn kapýmý biliyorum...
Bir bahar mevsiminde gel ne olur...
Toprak kuru olsun ve çimler yeþil...
Toprakla örtülsün üstüm, balçýkla deðil.

Cemreler suya düþtükten sonra gel ne olur!
Karýncalar rýzýklansýn topraðýmdan.
Cýrcýr böceklerinin sesini iþitsin ruhum;
Ve kuþlarýn cývýltýsýný duyayým uzaktan.

Yapraklar yeþerdikten sonra gel ne olur..
Seherde onlarýn zikirleriyle dökülsün günahlarým.
Peygamber kokulu güller açsýn üzerimde;
Güle mesken; bülbüle figan olayým...

Bir bahar mevsiminde gel ne olur...
Kula eziyet olmasýn son yolculuðum..
Üþüyerek hizmet edip de haklarý kalmasýn üzerimde
Yoksa bu kul hakkýndan nasýl kurtulurum...

Senin gelmenden korkmuyorum aslýnda,
Zira; divan-i ilâhi’dendir bütün korkularým
Boþa harcanan zaman ve heba edilen bir ömür...
Ýþte hep buyüzden kaçar bütün uykularým.

Bir gün çalacaksýn kapýmý biliyorum ey ölüm..!
Bir bahar mevsiminde gel ne olur...!
Toprak kuru olsun ve çimler yeþil
Toprakla örtülsün üstüm...
Balçýkla deðil...!

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: