Adı Olmayan Şiirler - 33
Peki sen þiir yazmayý biliyor musun Çocuk? diye sormuþtu Tanrý ve dile gelmiþti Çocuk...
Zemheride AÞK...
Süryani bir sevda idim
Kýrýlgan umutlar doðuran annemden can çoðaltan
Babamýn hasadýný mundar eden isyanlar biriktiriyordum
Ýki dirhem bir çekirdek caným ile
Zemheride dile gelen türkülerde seyreyliyordum
Yârin, güneþe ayan yüzünü
Muhammed’in hal alacaklýsý idim imandan
Musa’nýn can bekçisi idim Kýzýldeniz’den
Zemheride pazarlýklara peþkeþ çekiyorken sazýmýn telini
Bir deyiþe, bir söze, bir dizeye veriyorum sevdasýný kaybetmiþ Mecnun’un sancýsýný
Ýsa dile geliyor çarmýha çekilmiþ canýndan can vererek
Anadolu’ya salýveriyor haramilerini, þefaatini sevgiden hal eyleyip
Yunus’un karnýna dolduruyor þarabýn buruk yangýnlarýný
Nemrut tutuyor ateþin ucunu
Ýbrahim halvet ediyor, odunlarý balýða çeviren hakkýn aþký ile
Sýr diyor Melek Tavus; hakikat, insanýn insan olduðunu bilmesindeydi
Ýnsan ise dýþýnda arýyordu sýrrýn sýrrýný barýndýran ilmini
Ferhat’ýn baþýný yaran külüngün çýðlýðý vuruyordu Þirin’i Amasya ellerinde
Aslý saçlarýný tutuþturup Kerem’in küllerine karýþarak kavuþur
Zümrüd-ü Anka’nýn kanatlarýna…
Yunus’un yangýnýna Nefes veriyor Hünkâr
Lakin Yunus’un hal bilmezliðinin nasibine buðday taneleri düþüyor
Tapduk’un dergahýnda kýrk yýl aþka devþirmiþken kendini Yunus
Ýnce uzun dallarýn sabrýný çatlatýyor sedir aðacý
Soruyor hüthüt kuþu
Kim özüne varmak için döner içine
kim Þems’in kalemini saplar kitabýna ve atar Celalettin’i cehenneme
Ve
Gecenin koynunda bir türkü lal ediyor yüreði,
Hangi ayet, hangi bab, hangi dua þifa olabilir ki dilini kaybetmiþ yüreðe deyip,
Ateþe veriyordu tanrý dünyayý
Ýnsan, kendine saðýr, aþka kör, yaþama lal olup ölüyordu bütün aþklarýn orta yerinde.
Þehirler yanýyordu
Kayboluyordu çocuklarýn gülümseyiþleri
Annesini bulamýyordu þarap þiþesini deviren sarhoþlar
Bütün yaratýlmýþlar iniyordu cennetten
Ve sevaplarýný devrediyorlardý cehenneme sürgün sevdikleri uðruna
Aþk hatrýna sönüyordu cehennem
Utanýyordu ateþi harlayan
Utanýyordu ateþe odun taþýyan
Utanýyordu toplu iðnenin ucu zamanda günah iþleyene zincir vuran
Gülümsüyordu cenneti terk eden
Umutlanýyordu, Ýbrahim’in býçaðýna kellesini teslim eden
Firavun hal topluyordu can ehlinden
Davut’un yangýn çýkarttýðý evden gözyaþý alýyordu melekler
Kaç gün aç kalsa da Davut, geri gelmiyordu aþk uðruna öldürtülen
Eyüb’ün yarasýna doluyordu, imanýn yedi makamý
Kitaplar susuyordu, insanlar konuþuyordu, günahlar çoðalýyordu
Kýrk kuþ uçuyordu, padiþahlarýndan el almak için Kaf daðýna
Ey, kanadýný yakýp gelen diyordu dað
Gelende sensin, geldiðinde sen
Yarattýðýnda sensin, yaratýlan da sen
Yakan da sensin, yanan da sen
Bilen de sensin, bilmek isteyen de
Gören de sensin, görmek isteyen de
Aþýkta sensin, aþk olan da
Kitapta sensin, yazan da
Simurg oluyordu ahir zamanlar
Yanýyordu Araf’ýn kapýlarý
Ne cennet kalýyordu geride ne de cehennem
Kayboluyordu zaman
Kayboluyordu zan
Kayboluyordu an
Ortaya çýkýyordu . (nokta)
Baþlangýç oluyordu
Bitiþ oluyordu
Süryani bir terk ediþ oluyordu, Ýskenderiye’de
Zeus oluyordu Olimpos’ta
Odin’in Asgard’taki evi Valaskialf oluyordu hayat
Kuzgunlar haber taþýyordu
Düþlerden gerçekliðe
Platon inandýklarý uðruna içiyordu zehri ab-ý hayat misali
Adalet diye baðýrýyordu Aristoteles
Nietzsche böyle buyuruyordu
ve Freud annesinden haz alan çocuk misali yazýyordu insaný
En yüksek katedrale çýkýp haykýrýyordu, Notre Dame’nin kamburu Quasimodo
Susuyordu, sahra çölündeki siyah kýsrak
Ve
Picasso çiziyordu son ölümün ilk sancýsýný Guernica’da siyah beyaz
Soruyordu bir Alman subay "Bu tabloyu Siz mi yaptýnýz?" Diye ve cevap veriyordu Picasso "Hayýr siz yaptýnýz diye"
Her ölümü olduðu gibi her savaþý da insan çoðaltýyordu içinde
Babalar ve Çocuklar ölüyordu
Anneler kalýyordu geriye
Savaþ ganimeti diye pazara çýkýyordu teninin kokusu
En çok Can alan teslim alýyordu kokuyu
Cennet küsüyordu
Cehennem susuyordu
Tanrý izliyordu
Ve
Hayat devam ediyordu
Ýnsanlar da buna
Yaþamak diyordu...
Yaþamak
Yaþa
Yaþ
Aþ
Ve sonra tüm bilinmedik öykülerde
Bir aðýt
Bir sessizlik
Mabedi omzunda taþýyan bir Aziz
Elindeki asa ile
Kâinatýn þah damarýna sýrat köprüsünü çizip
Býrakýyordu
cAN/ý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.