Bir anne düþlüyorum bir anne!
Tenim sýzým içinde kabuk baðlayan
Pas tutmuþ akmayan…
Görkemi güzelliðinden midir?
Kör kilit yaralar sarmalayan
O nadide düþmeyen (r)engin
Saðlam ruh.
Burnumda tüter tükenmez özlem
Boþlukta yücelirken göklere
Var mý ki...
Ey insanlýk diye haykýrsan
Bakabilir miyiz ki hiç!
Gözlerinden düþene.
Yaþamak ahtý umut düþleriydi
Sevdanýn en güzeli aþkýndandý taç
Emzirip ruhundan besleyerek
Tabiatýn her canlý yavrusunu beslediði gibi
Kol kanat gerip üzerine titreyerek
Býrakmayacak yavrusunu susuz aç.
Ruhundan incinip süzülse de yaþ
Kurulardý ay ýþýðý gülümserdi yüz
Güneþin eliydi yeþeren kýraç topraklarda
Olgun düþerdi baþaklar köz, köz
Gönül eleði unuyla piþer
Doyardý çocuklar.
Ekmeðin buðusu bakýþlarýna yansýyan
O sýmsýcak gülümseyen ey nazlým göz
Görsem, bilsem ki derinliðinde hüzün var!
Ezileyim un gibi dinmesin iþkence
Cehennem azýðý bana közden (y)azýn var
Hayalperest aþk gemileri yüzdürenler
Tufanlý alaboradýr onlara denizler
Ne bilir gafil avlananlar!
Aþktan gemiler karada yürüttüðümüzü
Nice kasýrgalar güttüðümüzü
Özümüz tek!
Can anne bilir.
Bir anne düþlüyorum bir anne!
Aþký kavuracak karanlýðý boðacak
Mavi ufuklarý göðün altýnda
Tüm çocuklar mutlu doðacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.