Karlı Günün Güncesi
Karlý bir sabaha uyandým beyaza bürünmüþtü tüm kent hava soðuktu,
Yollarda veremli hastalar gibi öksüren otomobil sesleri oldukça boðuktu.
Çýkmak istemedim sýcak sýðýnaðým olan yataktan hoþ deðildim ben yine,
Melankolik bir anaforda zayiiydim; baþým dönüyordu, bitap düþmüþtüm haliyle.
Ne kadar uyusam da dinlenemiyordu bedenim anlam veremiyordum bu iþe,
Zihnim bedenime eziyet ediyordu geceler boyu geçmiþle uðraþýyordum peþpeþe.
Hekime gittim bu eziyet son bulsun, gönlüme neþe dolsun diye bende,
Uyuþukluk içinde çölünü yitirmiþ mecnuna döndüm antidepresan tesirinde.
Anladým ki böyle olmayacak acýlarýmla bizzat yüzleþmeliyim erkekçe,
Geçmiþten nasýl kaçabilir ki insan ne kadar usta olsa da kývraklýkta köçekçe?
Ne erkeklik, ne kadýnlýk para ediyor bu çileye, cinsiyet meselesi deðil bu mesele,
Yitirmiþim gibiyim korumam gereken ne varsa sanki kurban etmiþim ebede ve ezele.
Kapkara ve yapýþ yapýþ zifte bulanmýþ misali yüreðim atamýyor göðsümde,
Kurþun gibi aðýr ve kapkara sanki hava, acý veriyor dolanamýyor ciðerlerimde.
Hâlbuki baðrý açýk bembeyaz gömleðimle abý hayat çeþmesinin malikiydim ben,
Güneþ benden alýrdý ilhamýný, yaþama sevincinin yegâne kaynaðýydý bu ten.
Nasýl oldu da soldu hayat dolu yemyeþil hayat bahçemin rengârenk çiçekleri,
El deðmemiþ hislere, saf ve temiz düþüncelere nasýl bulaþtý iðrenç çirkefler?
Bir hata vardý elbet bu iþte ama nerede yanýlmýþtý yanýlmaz dediðim zihnim?
Var mýydý bu kadar iþkence ve eziyete zerre-i miskal kadar olsa da birazcýk iznim?
Bu düþünce silsilesi içinde kývranýrken sýcak sýðýnaðýmda kanter içinde bu sabah,
Bir ses duydum derinlerden sesleniyordu ruhuma; Sen olamazsýn asla iflah!
Titredim bir an döndüm saða sola, aradým derinlerden gelen sesin sahibini,
Hiçbir yer de bulamadým hakikati söyleyen bu sözlerin hakikatli zahidini.
Kalktým koþtum aynalara baktým gözlerimin altýndaki mosmor halkalara,
Aðarmýþ saçlarýma, kýr düþmüþ sakallarýma ve artýk kýrýþmýþ þakaklarýma.
Genç yaþta ihtiyarlamýþ, dert ve çile ile yoðurmuþtum ömrümü biraz da isteyerek,
Romantik bulmuþtum sanýrým bu bedbaht durumu yaþatmýþtým kendime inleyerek.
Ýnsan biraz da kendi istiyor ve kendi çaðýrýyor bedbahtlýðý bunu anladým,
Açtým perdeyi pencereyi tertemiz kar havasýný ciðerlerimde aðýrladým.
Karar verdim ömrümdeki tüm karanlýðý aydýnlatmayý söz verdim benliðime,
Yeter artýk diye haykýrmýþtým ruhumun dehlizlerine yeter demiþtim çektiðime.
Sende sevilme ve istenmeyiver herkes sevilecek diye bir yasa mý var dünyada,
Asil yalnýzlýðýnýn hükümdarlýðýnda kapat kulaklarýný her türlü yanýk feryada.
Kara kalemin ak kaðýt üstünde raksýna ekle kývrak figürleri ve yepyeni ezgileri,
Ýþte böylece karaladým ekledim ak kaðýt üzerine günümü anlatan bu beyitleri.
Mesut ÇÝFTCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.