BİR ŞİİRİN İNTİHARI...

Ýklimlerdir saf tutan þairi ise kan tutar
Ne zamanki kesilse bileði bir i mgeden
Yalnýzlýða mahal veren her düþ’ ü gerçek bilir
Ýntiharýdýr þairin yazmadýðýnda
Efkârýna yenik düþtüðü
Temize geçer hayatý suskunluðun bir ömre yayýldýðý.

O gönül tezgâhýnda saklýdýr sýrlarý
Surlara serer
Sýrlý aynalarda saklýdýr gizemi
Aþka biat eder ve sökün eder sözcükler
Kalemþordur yalnýzlýk
Muhteva ettiði yüreðin ucu yanýk
Bir mektubu diker yavaþtan
Yetmez söküklerini koparýr ucundan
Yatýya kalýr hüzün
Geceyi beþik bilir þair
Týngýr mýngýr sallanan kalemin izini sürer.

Devasa bir rahmeti boca eder Tanrý
Yoldan çýkan sözcükleri güder
Ve gider de gider sözcüklerin ýslýðýnda
Yalnýzlýðýn asasýnda saklý yufka yüreði.

Meyleder
Mahzun gülüþünü sadaka olarak verir dilenciye
Ama yetinmez sýrtýný sývazlar
Dinmezken nazý niyazý dilek tutar içinden
Ýçemediði kadar hüznü bir þiirde içer
Titridir kalem
Tininde asaletin
Teninde göðün nemli namlý yaðmur bayrak açar
Ve sonsuzluðun
Kýblesine konar dolunay
Yâd edilesi dünün misafiri iken hayaller
Ve de geçit vermezken gerçekler
Saðdýcý olur umudun
Solunun tutulan nutku konar ansýzýn
Mevsim feryat eder…

Þair siner geceye
Gün baþ verir
Tuzaklar kurar ansýzýn
Haletiruhiyesi kayan yýldýzda saklý
Þairdir kötüyü nefreti men eden
Ve beyan eder maziyi
Niyazýný katýk eder delice eserken rüzgâr
Maðdur kimliðini boykot eder.

Bir fasýldýr ki yaþam
Hasýlasý dünün
Havsalasýndan taþar hatýralar
Aþka biat eder
Ve susar yer gök
Þair ölür ama ses etmeden
Þair sever ama açýk vermeden
Þair þahididir olan bitenin ve suskuya sokar benliðini
Ölüm olmasa bile defalarca ölmenin verdiði tadý
Nasýl ki Tanrý bahþetti þaire…



DOSTLARDAN ÝNCÝLER

Çevirdim alaný, þerhettim seni
O kadar yakýn ki, terkettim seni
Kýrýk döküðüm var, iþte ortada
Yazýlmadýk kadar, çok sevdim seni...TEÞEKKÜRLER DENÝZ TAYANÇ HOCAM

Sosyal Medyada Paylaşın: