Bir çýðlýk sesi bozdu Gecenin sessizliðini Þimþekler çakýyor yaðmur yaðýyordu Gökyüzü aðlýyordu sanki .
Evin bir köþesine oturmuþtu adam Geçmiþin hesabýný yapýyordu Çektiði tesbih tanelerinde Nerde hata yapmýþtý Yok muydu bunun bir telafisi .
’ Ýnsan ne oldum deðil ne olacaðým demeli’ Kaç defa söylemiþti bu sözü dili Nefsi yüzünden kurban etmiþti kendini Dönüþü yoktu geçen günlerin .
Bir gurur uðruna Kaybetmiþti canýndan çok sevdiðini Þimdi yapayalnýzdý Her kapý gýcýrtýsýnda kapýdaydý gözü .
Ahh bir gelse kapansam ayaklarýna Ad dilesem diyordu kendi kendine Hastalýðý son zamanlarda Nüksetmiþti yine sona yaklaþtýðýný biliyordu .
Tek bir isteði vardý Ýmkansýz bir þey diliyordu Ölmeden önce son bir kez Görmek istiyordu caným dediðini .
Kim bilir? Belki de onun da içine doðmuþtur Koþa koþa gelip çat kapý girecektir içeri Gözlerindeki yaþý sildi elinin tersiyle Kapýya baktý uzun uzun Kelim-i þehadet getirerek verdi son nefesini ...
Refik 20/01/2023 Edirne
Sosyal Medyada Paylaşın:
-/-keskinsirke-/- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.