hayallerin tahtý tacý konumsuzdu, üçü beþide yoktu, bir çocuk gülümsemesi, bir çocuk kalbi,
hepi topu buydu, çarþaf çarþaf serer, bir de karþýsýnda durur, orada büyür büyür,
sonra ardý sýra gülüþe gülüþ, hayale hayal asardý, ben de izlerdim, hayalin dünyasýný mý, çarþafýn çarþaf çarþaf serilmesi mi,
aradan çok seneler taþtý da geçti, bir elektrik kesintisi, bu düþleri çarþaf çarþaf döktü önüme, ben kýrmýzý mý mor mu yA da gecenin karasý mý ayýrdýn ayýrdýna varamýyorum,
aklým yetmez, ne kirli sepetini dökmeye, ne düþ, ne hayal torbasýný kaynatmaya, çocuksu düþler iþte ara sýra yoklar fýsýltýsý,
þimdi ne yoklarým, ne koklarým, ellerim de bir tutam sabun tozu, serildi düþ günü… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.