Soðuk iliklerimde titretirken gönül telimi Bir gül goncasý açardý baharlarýnda senin Ben üþürdüm ve büyütürdüm yalnýzlýðýmý Sen ise gülerdin ve çiçeklere koþardýn
Geceler ki, göðsüme ayazý vururdu Perçemimden tutup sabaha savururdu Yüzümdeki yaþlar kupkuru bir çöle, Ýçimdeki yaðmurlar sele dönerdi
Özendiðim baharlarýndan bir çiçek versen Nergis’in kokusunu avuçlarýma sersen Ve bana öðretsen, yeniden yeniden Ýnanmayý öðretsen…
Zeynep Zuhal Kýlýnç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.