istanbul gibisin
kalabalýk ve karmaþýk
zaman yavaþ akar buralarda
yollar toz
daðlar duman
nasipse gelirim elbet...
iki,
bilemedin üç saat süren bir otobüs yolculuðu ardýndan
fakat ;
göz açýp kapayýncaya dek sürer diye korkum
zamanýn hýzla aktýðý þehrinde
gezdirip durursun boðaz’ tokluðuna
belki de kapanýr iki yakam
el çabukluðunla
ýþýklar içinde uyuyan karanlýk gibiyim
sabaha çýkar mý
bilinmez rüyam
yýldýzlar senin olsun
umudum dolunaydan..