sýnýfýn Gözde’siydi o
annesi hemþire
babasý doktor
sýnýf farký vardý aramýzda en baþta
o bir baþta otururdu sýnýfta
ben öteki baþýnda
gözleri sabah yýldýzý
yüzü ayýn ön dördü
sanki bu dünyaya gök yüzünden inmiþti
kimseyle çýkmazdý
kim bakacak olsa
gözlerine çekici çaðýrýrdý sonunda
bakýþlarýný park ettiði yere
bir sabah okul yolunda karþýlaþtýk
hayýr onunla deðil Sevgiyle
kulaðýmda sevgi sözleri
bakýþlarýmsa Gözde’de
çünkü tek baþýna yürüyordu o an
mini etekle üstelik
bacaklar sütun gibi
her adým atýþý müjde’lik
belki parizyen de olabilir bilemiyorum
bir an olsun susmadý ki Sevgi
konsantre olamýyorum...