zamandý akýyordu, harfler dökülüyordu, ciðerimin köþesinden, öyle bardaksýz su gibi,
aklýmýn köþesinde bir soru kaldý, öyle derin, öyle kýrýk, sýðabileceði bir kabý,
aðlayabilecek bir kapý, dinleyebilecek bir kulak, belkide yoklar ülkesinde, bir kedi, bir can yoktu,
neydi ki bu yaþamak, kimine derya, kimine çakýl taþý, yok yokun yoku,
ben beni, ben bana, kokmayan gül, belkide sadece gülüþ, kurutulmuþ bir gülüþtü yüreðimde adýna yaþamak deniyordu… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.