odanýn soðukluðunu hisseder gibi,
uykunun çýrpýnýþýndan,
kabusun sesleniþine,
ve çýplak duvarlarý anlatana kadar,
yazmalý bu kuþkuyu..
ne yana dönse baþým,
ay ýþýðýnýn gölgesi vuruyor,
kalbimin çatlaklarýndan;
kalemimde ki ýrmaða,
perçemini örten siyahýn
sis çöken kýyýsýna;
demir atýyor bedenim,
pencerenin ardýnda,
baþka gök yüzü var mý ki?
ben saçlarýmdan öte,
bulutlara dokunmazken...
baþka bir telaþ ,
odada ki bu yoksun kalabalýk,
her yer ses kýrýntýsý,
bastýðým toprak mavi,
boþ kafeste ötüþen süngü kuþlarý,
bu baþka telaþ,
baþkasýna yabancý olan;
çýkýp gelecek gibi,
týkýrdýyan sokaðýn
rüzgar deðmeyen yanýndan..
baþka türlü sevmeli,
ödenen zaman sa;
bedelin SIR ’ rý,
oda, kalbimden;
gecenin yansýmasý...
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.