dumaný maviye çalan
o ateþin içinde göz bebeklerim,
közünde daðladýðým dudaklarým;
þiirlerine mühürlendi yasemenin,
dirilmeli miyiz,
beyaz ölümüyle gecenin,
unutmaya alýþmak için
yaþamýþ gibi,
bir o kadar ki sensiz,
ve çaresiz; bu ateþe sönmelerim..
karan_ lýðýn kadehine,
kokunda ki sarhoþlugu,
dolduruyor vakit,
oysa bir dilhem aðýt gerekti!
söne bilmek için,
perçemini yýrtýp attýðým duvardan,
yolun hasretine kesiþtiði
kadar uzak sesin,
ne duyulansýn ,
ne de kavuþulan,
kalbimin gurbetisin sevgili ..
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.