Sen yine kavalını çal…
Kavalým her gün cahil notasý döker....
Anlamam, bilmem, okurum cahilliðimle.
Kalbim heybemdeki eski defterime akar
Nasýrlý ellerim kalem tutar dað kenarýnda
Serçe kuþu konar sað omzuma
Sol tarafýmda yeþil ýrmaklar çaðlar
Koyunlarla konuþur
Çimenlere dokunurum
Aþkýný dinlerim daðlarýn, gökyüzüne
Serilir bedenim riyasýz topraða
Bir meþe, el uzatýr bana
Serinlik savurur ruhuma
Kâh elimde asa olur
Kâh ayaðýmýn altýnda derya
Yaðmurla oynaþýrým bazen
Bazen balýklarla yarýþýrým
Ýnci toplarým ahu deryada
Huddam tutar eteklerimden nazikçe
Dost olurum "Hak" diyen varlýklarla
Irak illerde kitap sahifeleri toplar bu gönül
Ümmi denizinden su içmiþim:
Çal kavalýný sabýr makamýnda,
Geçsin nefesin her çilenin deliðinden
Benlik ikliminden uzak, sen yine seni ara,
Hak ile yan, Bir’de piþ, durul rahmette….
Özlem Maria Zafer
Vaktin týk týðý durduðu an…..
2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Maria Zafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.