mühür

benim yalnýzlýðým mühürlü.
Bir türlü kýrýlmýyor.
Ýçimde acýmtýrak bir zehir.

Gecelerime akýyor.
Yastýðým korkularýmý misafir ediyor.
Güneþ varmýþ gibi görülen bir yok.

Belki þimdi sonbaharda deðil bu mevsim.
Herkesin olduðu benim olamadýðým.
Ama ben hep telkin ediyorum sevdiklerimi.
Ama ben þüphe dolu bir zindanda müebbet yemiþim.
Acýyor caným acýyor parmak uçlarým.
Baharý tutarken kýþ dolanýyor ayaklarýma.
Tökezliyor bedenim.
Ýçimdeki tüm sarhoþluk çýlgýnca kaçýþýyor.

Bir çýnarda gözüm.
Yada bir söðüt aðacýnýn meþhur sessizliði..
Buhar olup uçmak istiyorum.
Ama hangi evreme..
Ýlk yarama mý son yarama mý..?
Çünkü halka var ama yok..

Çýðýltýlar kopuyor içimden..
Deliliðe vuruyorum.!
Mesela þarký söylüyorum.
Ama olmuyor bu sefer..!
Yol geçmiyor zaman acýmasýz..

Ben sadece kendime bir zalim olmuþum.
Her gün idam ediyorum umutlarýmý.
Ýçimdeki kayýk batacak belli.
Bu kadar alýrsa bu yürek.
Kim kurtaracak bu deliyi.!
Hey aþk..!

Hiç zincir atamayacak mýyým ben sana.?
Hep sen mi acýtacaksýn beni..?
Hatice Nilüfer



Sosyal Medyada Paylaşın: