BİZİM KÖYLÜLER-2
Köylüler nasýl bir gaflete düþmüþ.
Tarlalarý ekip biçmekten geçmiþ.
Bu nasýl bir kumpas rezalet iþmiþ.
Çeþmelerden suyu içmekten geçmiþ.
Ciðeri kalmamýþ, kalkýp gitmeye.
Dermaný yok iki koyun gütmeye.
Bakkaldan aldýðý yapay ekmeðe.
Zeytinyaðýný dökmekten geçmiþ.
Haberi yok alýn teri emekten.
Anlamaz kalburdan ince elekten.
Unsuz somun alýp simit yemekten.
Ekþi mayalý ekmekten geçmiþ.
Tarlalarý bomboþ, yoktur ayvasý.
Birçoðu makarna, kömür tayfasý.
Tembelin kendine yoktur faydasý.
Hepsi de üretip, yemekten geçmiþ.
Kimisi göç etmiþ baþka diyara.
Cep delik ceplerde açýk bir yara.
Geçim derdine hep kavga yaygara.
Bu köy bu yurt benim demekten geçmiþ.
Benim köyüm diyen artýk bulunmaz.
Sular bulandýysa artýk durulmaz.
Þehirde ölen kim diye sorulmaz.
Ölenler köyüne dönmekten geçmiþ.
Peynir marketlerde, yoktur yoðurdu.
Sanki köylüyü bir sultan doðurdu.
Daðda bir canavar birden baðýrdý
Herkes gözün açýp bakmaktan geçmiþ
Köylerde kalanlar, birkaç ihtiyar.
Gelen yardýmlarla hepsi bahtiyar.
Onlar da giderse n’lur bu diyar.
O viran evler çökmekten geçmiþ.
ODABAÞI köyler, baykuþ yuvasý.
Bakan yok güzel olsa da havasý.
Kiminin daðý kiminin ovasý.
Bizim köy deresi akmaktan geçmiþ.
Þuayip ODABAÞI
22.12.2020/Sofular Köyü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.