SABIR

Kan içirip þerbet kusturan.
Sabýr, bir insan meziyeti.
Sonunda ödülü görülmese de
Sabýrsýzlýk, köpek eziyeti.

Kemiðe dayandýðý olur bazen
Bazen sessiz çýðlýklarý tükenmez.
Gözlerimiz öfkeden alýr payýný
Dilimiz son sözü söylemeye üþenmez.

Selamet varmýþ sabrýn sonunda
Derler, inanýrsýn sükût edersin.
Yýkýlýr daðlar, yollar toz dumandýr.
Sen yolun dýþýnda sadece gidersin.

Derviþ misali sabrýn kozasýnda
Beklersin, murat pusulasýz bir bulut.
Býrak, sabýrsýz görsün içini çekirdeðin
Yeter ki sen sen! Kin ve nefreti unut.

Sabrýn ödülü zaman içinde bulur seni.
Yuvadaki yavru kuþ sabýrla günü gelince.
Býçak çeker kendisine kýn içinde ölür nefret.
Tohum topraktan sabýrla günü gelince.

Kendini çok þey zannedenler aciz.
Sabýrsýzlýk, katili suçsuz bir maktulün.
Acizliðin emzirildiði yürekler merhametsiz
Sabýr, hayat iksiri ölümden korkan ölünün.

Þuayip ODABAÞI
24.12.2018/Kepez/Çanakkale



Sosyal Medyada Paylaşın: