EY YOLCU! (19)

Ben insaným,
yoktur senden hiçbir farkým;
Boyum uzun yada kýsaymýþ,
cinsim erkek-kadýn-lespiyen-gaymýþ,
çocukmuþum, yetiþkin yada ihtiyar...
Aramýzda yalnýzca bir tek yaþ farký var.

Ben insaným,
yoktur senden hiçbir farklý yaným;
Zenci, sarý-kýzýl derili, sarýþýn yada esmer...
Hepsi deri,
bayrak yada saç rengi
ne fark eder?

Ben insaným,
yoktur senden hiçbir eksik yaným;
Ailen, ülken, dinin zenginmiþ,
eðitim-kültür-dünya görüþü sende enginmiþ...
Tek bir beyinle düþünür, tek bir kalbimiz var atar,
tek bir gömlekle gömüleceðiz, ne çýkar?

Ben insaným,
yoktur senden hiçbir farkým.
Doktor, polis, mühendis, avukat, hakim, poltikacý yada iþçi.....
Hepsi bence sadece emekçi.

Ben insaným,
hayvandan, bitkiden tek farklý yaným;
“Düþünmek,
ileriyi görmek,
adil ve uygar olmak”
ise eðer…
Ey Yolcu, bence aramýzdaki bu fark
düþünülmeye deðer.

(*) Giden bir yolcuya yazýlan „EY YOLCU! “ þiir dizeleri, sayýn Necmettin Halil Doðan’a ait „DUR YOLCU!“ (=Asýl adý „BÝR YOLCUYA“ olan) þiiriyle uzaktan-yakýndan hiçbir iliþkisi yoktur. Güncel olmasý nedeniyle yinede okumanýzý öneririm.



Sosyal Medyada Paylaşın: