Saçlarım Ağarırken

Sen uzaklardan soluduðum nefestin
ki duruþundan akardý caný ömrümün
kuþlarýn kanat çýrpýþýnda ümit esintisi
bir sevda sesiydi yürüyüþün

Muhayyilemdeki i mgelerinin yansýmasý
yeterdi artardý teselli bulmaya
þu çileli ve çivisi çýkmýþ dünyada
yanaklarýmdan silmeye gözyaþlarýmý

Yazgýma boyun büküþlerimdeki inceliði,
dudaklarýmdaki yarayý, dilimdeki sükutu,
ve beni benden bir müddet alýp
uzaklara savur gözyaþlarýmla birlikte

Kalabilseydim kalýrdým kendimle
görmeye dayanamýyorum
kalbimi parçalanýrken,
saçlarýmý
aðarýrken.

Zeynep Zuhal Kýlýnç

Sosyal Medyada Paylaşın: