sildim tüm yollarý, haritasýz bir gezeðen, pusulasýz bir yaþam, iþte yaþamak,
puzzele parçalarý, döküldü bir bir, belkide silkelendim, eski bir çarþaf gibi,
zaten bir oyuncak ayý, zaten bir oyuncak mutfak, zaten bir oyuncak bebek, yoktu hepsi hayaller ülkesiydi,
olmayan kalemlerle, kendi kendime bir yalan dünya kuruyorum, hayal evler, hayal sokaklar,
hep de pembe tonu uçuþ uçuþ toz þeker, hep de güzel masallarýn masalý sokaklar, hep de aðlamayan çocuklar, hep de mutlu anneler,
sonra uykunun uykusuzluðu, sonra hayalin hayalperestliði, sonra günün esneye esneye uyanýþý, sonra gerçeklerin perdeyi çekip günaydýn deyiþi,
ve uykunun kapýsýný týk týk týklamak, sessizliðin sesini açarak, kulaklarý çýnlatan o ses, býraktým artýk tahtý tacý bana saf temiz dünya býrakýn sadece çocuklarýn gülümsediði … Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.