VE ŞAİR...

Bir bölüntü aþk
Belki bir örüntü…
Manidar bir sözcük akýþý
Günün de nakþýna duyulasý özlem
Geceyle seviþen na’þý þairin.

Küllerinde saklý gizi
Aþký ihbar eden tini
Defansý ömrün sözcükleri adeta içen
Bir rüzgârda asýlý ruhu
Depreþen yeri göðü kanatan yarasýndan
Taþan izdiham gibi…

Elem kuþlarý fink atar
Ölümsüzlüðe de nazire eder þair
Ah, melankolinin baþ þehri yüreðinden s/üzülür
Deliþmen i mgeler
Ve bulutlar kar toplar
Aralýksýz yaðan nurun peþinde
Þair koþar da koþar
Hasret yüklü çekincelerine alt yazý geçer Tanrý

O Ýlahi D/okunuþ ki itibarý zedelenmesin
Diye sevginin
Pelüþ yüreðinde saklý zikri ile bir iken
Fikrinde çiçekler açar þairin
Bir çiçek olmasýndan ziyade
Zifafýdýr yüreðinin
Zamansýz ekinlerde sökün eder
Ruhu ve hicabýn b/eþiðinde
Salýnýr da salýnýr

Sarmalýnda aþkýn aralýksýz alýnýr
Bir alýntý deðil madem yüreðinde kopan fýrtýna
Çalýntý hayallere asla raðbet etmez
Ne de olsa þair hayallerinin tek sahibesi
Dikiþ tutturamasa da hayatta
D/iþler kaleminin eþliðinde matemin huzuruna çýktýðý
Rabbine sevdalý bir Mümin olmakla övünür
Sessiz nidalar iken sözcükler
Dökülür de dökülür ansýzýn iki dudaðýnýn arasýndan

Bazen bir bulut olur konar en tepeye
Bazen umutla iþtigal hüzün eker
Aþk biçer þair
Bir imla hatasýdýr belki de ismi
Hiç gülmediði kadar bir ömrü
Kucaklamanýn meali
Varsa yoksa yurdudur þairin, þiirler
Emek yüklü her hece
Ýçerlediði kadar dünyaya
Ýçmediði hüzün kalmýþ mýdýr sahi geride?
Bir fasýl bir hâsýla
En muhterem en muhteþem tefrika
Hasretin g/izinde yeniden doðar ve ölür defalarca

Þairdir yaslý
Þairdir yaslandýðý Rabbin
Þairdir içinde kalan nice ukde ile diktiði sökükler
Solan gün ve gece
Her iklimdir her yeni gün tek sýrdaþý
Kalemin rüzgârýna asýlý yaþar ve yazar þair
Azar azar kesilir ayaklarý yerden
Huzura davet eden sonsuzluðu ona bahþetmiþken Tanrý…

Sosyal Medyada Paylaşın: