MÜNFERİT

Bir mektup yazmalýyým
Ýçin kýpýr kýpýrken
Okumaya baþlayacaksýn
Güneþ yüzüne gülecek
Sen, sokaðýna tebessüm edeceksin
Belki yaðmurlu bir günde
Mürekkepten kelimeleri
Damlalara kurban edeceksin
Onlar için
Bir þiirden sunak edin
Koca bir ünlemin dibine göm, olur mu!

Bu öyle bir mektup olmalý ki
Seni düþündüðümde
Damaðýmda hissettiðim o aðrýlý tadý
Okudukça yudumlamalýsýn
Derin bir karanlýðýn içine çekilircesine ürpermerlisin
Sana salýncaktan sesleneceðim
Ben,
O parkta oynayan çocuklardan biri
Ellerim düþ görürkenden
Ta, eskiden!
Cam misketlerin rengi
Offf , ne güzelken
Aðzýma böyle çok gelmezdi dilim
Saçlarým acýklý þarkýlarý çaðýrmadan önce
Böyle susmayý hiç bilmezdim

Bir mektup, evet yazabilirim
Sýkýþýk trafikte adým adým ilerlerken
Hep ayný yolu hep ayný zamanlarda gidip
Hep ayný köþebaþýný tam dönünce
Yolun ortasýnda oluþmuþ çukuru
Ayný ustalýkla ortaladýðýmý hiç anlatmadan
‘’ Yorgunum’’ , deyiþimden anlamalýsýn

Mektupta,
Akýp giden hayatýn
Milyon yýldýr ýrzýna geçilse de
Yine de bakire uyandýðý her güne
Herhangi bir adamýn cüzdanýnda yaþamadan
Görgü þahidi yazýlýþýmý anlatýrken
Elsiz ayaksýz sevinçlerimi
Ve en çok da
Dev adýmlarla zamanýn nasýl yürüyüp gittiðini
Gözlüklerimin ardýndan fýsýldayan cümlelerimde duymalýsýn

Mektubu bitirirken
Duygularýn
En çok okunaksýz olanlarýný sakladým
Hecelenemeyen türemiþ bir acýyým ben
Þimdilerimi çocukluðuma kýna diye yakmýþlar
Girift þeylerden hatýrýmda kalan
Bir bahar mevsiminde
Saçýmdaki beyaz kurdele
Kýrmýzý rugan ayakkabýlarýmýn altýnda ezilen papatyalar
Ansýzýn bir tosbaða çýkar
Sevmeyi benden hýzlý koþar
Bazen ,
Bazen iþte
Kelimeler de susar.


Deniz...





Sosyal Medyada Paylaşın: