EN ÇOK İMKANSIZI SEVDİM BİR DE SENİ...

Islýk çalan rüzgârdýn sen
Aþký ýskalayan mevsimin bakir ovalarýnda yaþayan
Bir canlý bir çiçek
Hiçliðimin hicretinde saklý tek gerçek
Aþktýn ayan beyan
Aþina olduðumsa hasret
Arz ettiðimdi aþk
Arþý alaya çýkan bitimsiz özlem

Melundu kimi insan nasýl da kindar
Oysaki bana sevmeyi öðretendi kâinat
Sevmeyi seven deliþmen fýtratýmda saklý nice gizem
Ýzini sürdüðümdün
Sessizce s/üzüldüðüm günbegün
Aþka çamur atanlara deðil
Aþký ihya edenlere idi hürmetim
Týpký sana olduðu gibi
Tutuklu olduðum kadar yýkýlmýþtý da gönlümdeki mabedim

Ýsyan edendi zalim
Ýfa edendi zulme düþkünlüðü
Ve inkâr eden sevgiyi maneviyatý
Çalakalem yaþadýðým kadar da sevmiþtim seni
En çok da Allah rýzasý için çýktýðým yolda
Nasýl ki rast gelmiþtim dumanlý gözlerine…

Özlemle idrak ettiðimdin
Öznemi feda ettiðim
Yüklemi ise beklemek
Sair duygunun saltanatý
Ses etmeden katýk yaptýðým sevgiyi
Sabra eklemek ve sýðýndýðým Mevla’yý
Gözetendi ne de olsa O:
T/aþkýn mizacýnda yalnýzlýðýn
Gözlerden uzak yaþadýðýmýn
Tek kanýtý idi þiir ve aþk.

Þiar edindiðim dik yokuþ
Ama zora gelmeyi hep sevdim ben
En çok da imkânsýzý sevdim
Ýmkân dâhilinde olan ne varsa ve de kim
Hep rest çektim
Çünkü insan mücadele etmeliydi
Mademki baþ koymuþtu bir kere Hakkýn yolunu
Onca kapanan kapýnýn ardýnda
Sökün eden hüznün uðruna
Daha da çok sevmeliydi

Sevdim de sefasýný süremezken hayatýn
Sancýlandým þafak vakti
Beni aþka yakýn kýlandý acýlarým
Ýçimi açtýðým sadece Rabbim
Bir de sen
Kuytularda yerleþik bir bitki olsam bile
Ýhtiyacým olandý aþk ve gün ýþýðý
Serpilen ruhum
Hali hazýrda saklý tuttuðum çocuk yaným

Saflýðýmla safiyeti aþkýn
Sabrýmla eþelediðim topraðý
Kazdým ve kazdým en derin kuyuyu
Sonra da yüreðimi içine attým
Ve sendin bilen nerede saklý olduðumu
Unutulsam da asla sitem ve sitayiþ etmem
Çünkü sen içtiðim en kuvvetli manevi rüzgârdýn
Rabbimin bana ansýzýn bahþettiði…

Sosyal Medyada Paylaşın: