GAMI AHIM.

Ekim zamanýydý güz bahçelerinin
Sensiz ruhum bereketsiz toprak
Duygularýmý karaladým karýklara
Söðüt aðaçlarýndan dökülen gazel
Özlemin gözlerime sonsuz bir keder.


Göz çukurumda kaldý topraðýn
Ellerim semalardan inmedi hiç
Durmayan mevsimler yýlmadan geçti
Yýkýldý kara bulutlar!
Yaðmurlarýyla kaynaþtým.


Tarumar bahçelerinden kalan düþlerim
Üþüyor yine mevsimler sonbahar
Kabarýyor durgunluðu ýrmaklarýn
Kýzýlýmsý toprak aþýyor bendini
Alabora akan ey duygu halim.


Kayýp türkülerin dili kuþ seslerinde
Anaç anne sevgisi esintisi yeli
Korkuyorum kapandý güneþe bulut
Birazdan kopacak fýrtýna
Ýnecek gövdesinden kýrýlacak
Fidanlarýn üstüne.


Resmin iliþiyor anýlarýmýzdan
Baþucuna yaslanmýþým
Kâküllerini düþürmüþsün alnýna
Asmýþým gözlerimi o gün
Ölümcül bakýyor.


Birazdan doðacak güneþ
Kalkacak yeryüzü perdesi
Ellerim inecek semadan
Okþayacak soðuk mermer taþýný
Üþümeyesin diye anne
Ýleteceðim sýcaklýðýmý.


Gamý ahým dolduracak gökyüzünü
Boðacaðým suskunluðunu sessizliðin
Çocukluðumda kalan ah bülbülü sesi
Duamdýr iþiteceðim.






Sosyal Medyada Paylaşın: