BURGAÇ

Yersizim, yurtsuzum; ne hâle düþtüm
Her kapý bir duvar, çalamaz oldum
Damlada boðuldum, muhale düþtüm
Sýð sulara bile dalamaz oldum

Cehlin girdabýna, dile düþtüm ben
Diyar-ý gurbete, ele düþtüm ben
Mecnûn misaliyim, çöle düþtüm ben
Gayrý öz yurdumda kalamaz oldum

Ömrün baharýný güze döndürdün
Taþtan taþa vurup öze döndürdün
Yüreðini yakýp köze döndürdün
Kendimi ateþten alamaz oldum

Âþýk usandýran nazdan yoruldum
Çoklarý gördükçe azdan yoruldum
Lâf anlamazlardan, yozdan yoruldum
Yolumu, yuvamý bulamaz oldun

Evimin damýnda baykuþlar öter
Meskenim kül olmuþ, dumaný tüter
Böylesi yaþamak ölümden beter
Bu yalan dünyada gülemez oldun

Sevdiðim uzaktan bakar el gibi
Gözümdeki yaþlar akar sel gibi
Ömür çabuk gelip geçti yel gibi
Sýladan ayrýyým, gelemez oldum

Öz gönlümden gayri gönlü hoþ ettim
Acýlarý kirpiðimde yaþ ettim
Þifa niyetine zehri nuþ ettim
Kendim için hayýr dilemez oldum

Güllerin içinde, harda kaldým ben
Cenneti umarken narda kaldým ben
Nice cefa çektim, darda kaldým ben
Öz adýmý bile bilemez oldum

Yýkýk, viraneyim, harap olmuþum
Hicran sofrasýnda þarap olmuþum
Kýrklara karýþmýþ, turap olmuþum
Bir yolunu bulup ölemez oldum

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: