ÂN BU ÂN, VAKİT ŞİMDİ

Hicran yurdundayýz biz, vuslatýmýz nihandýr
Dün gitti, yarýn yoktur; ân bu ân, vakit þimdi
Seferî yolcularýz; biz hancý, dünya handýr
Dün gitti, yarýn yoktur; ân bu ân, vakit þimdi

Kavuþmak mý kim bilir, dünya giryan bizlere
Acýyý nûþ eyledik, gurbet hicran bizlere
Ýsmail misaliyiz, canlar kurban bizlere
Dün gitti, yarýn yoktur; ân bu ân, vakit þimdi

Dik yokuþlarý aþtýk, düz yolda þaþýverdik
Bedenimiz dar geldi; sýðmadýk, taþýverdik
Yorulsak da bir ömür; durmadýk, koþuverdik
Dün gitti, yarýn yoktur; ân bu ân, vakit þimdi

Yüreðin gönderinden sökülünce niþanlar...
Anadan üryan kaldýk, tükendi þeref, þanlar...
Her neye nazar etsek periþan, periþanlar...
Dün gitti, yarýn yoktur; ân bu ân, vakit þimdi

Hangi baðban görmüþtür bahçede solmayaný
Ahmaktýr var sayanlar elinde olmayaný
Ömür geçmeye meyyal, görmedim dolmayaný
Dün gitti, yarýn yoktur; ân bu ân, vakit þimdi

Ey ömür daðlar aþtýn, su gibi akýverdin!
Dünü çabuk unuttun, yarýna bakýverdin
Bir hayattan geriye hiçlik býrakýverdin
Dün gitti, yarýn yoktur; ân bu ân, vakit þimdi

Yaþananlar bir oyun, sanki kumar gibiydi
Kaderin indirdiði sert bir þamar gibiydi
Gözlerim gözlerinden fayda umar gibiydi
Dün gitti, yarýn yoktur; ân bu ân, vakit þimdi

Gittiðin günden beri hüzün kaldý aynada
Sýrlara kadem bastýn, yüzün kaldý aynada
Ayaðýn çekilse de izin kaldý aynada
Dün gitti, yarýn yoktur; ân bu ân, vakit þimdi

Ne varsa unutuldu, yaþamak bir anlýktýr
Ömrün yokuþlarýnda gündüzler karanlýktýr
Servilerin gölgesi, sükûttur, viranlýktýr
Dün gitti, yarýn yoktur; ân bu ân, vakit þimdi

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: