GİDENLER DÖNMÜYOR
Yollara bakmaktan yoruldum artýk
Gidenler dönmüyor, dönmüyor geri
Evvel kasýrgaydým, duruldum artýk
Gidenler dönmüyor, dönmüyor geri
Ufka bakakaldým, ufuk karanlýk
Ne dün var, ne yarýn; ömür bir anlýk
Bir gönüle girmek gerçek sultanlýk
Gidenler dönmüyor, dönmüyor geri
Hepimizin derdi ekmek parasý
Yandýkça tükenir ömrün çýrasý
En derin yaradýr yürek yarasý
Gidenler dönmüyor, dönmüyor geri
Ayrý düþenleri ne çok özleriz
Vuslata varacak izi gözleriz
Kalandýr gidenler, giden bizleriz
Gidenler dönmüyor, dönmüyor geri
Gönül teknesinde hüznü kararýz
Kabus görsek bile hayra yorarýz
Zifiri gecede ýþýk ararýz
Gidenler dönmüyor, dönmüyor geri
Katrandan karadýr alýn yazýmýz
Kurda âþýk olur körpe kuzumuz
Veda edemeden gider bazýmýz
Gidenler dönmüyor, dönmüyor geri
Yüzümüz gülerken kalbimiz aðlar
Gözümüzden sanki dereler çaðlar
Bu aðýr sýkleti çekemez daðlar
Gidenler dönmüyor, dönmüyor geri
Her giden gönlümü viran eyledi
Cehennem misali niran eyledi
Yüreðim peþinden seyran eyledi
Gidenler dönmüyor, dönmüyor geri
Gidenin peþine düþüp giderim
Dað demem, taþ demem, aþýp giderim
Rahvan atlar gibi koþup giderim
Gidenler dönmüyor, dönmüyor geri
M. NÝHAT MALKOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.