NÖBETTE...

Geçkin bir þarký olsa bile mazi
Üstü örtülü hüzün teknemde eþlik eden bir türkü
Uðurladýðým dünümün
Uðrunda savaþ verdiðim
Dikemedim söküklerinden
Sökün eden ruhum ve matemim
Nasýl ki bilinmeze gark ettim
Tevekkül yüklü bir gün dönümü

Maðlup gelmiþ bir sözcük de olabilirim:
Ýster sen de ‘’aþk’’
Ýster sözcüklerimden sökün etsin yürek iklimim
Dizdiðim tabular
Yýktýðým putlar
Bir tek içimdeki kaleyi yýkamadým gitti:
A, evet, bir de kalem’ im
Münazara ettiðim yetim güncem
Ettiðim yeminlerin de hesabýný tuttuðum
Oysaki tek meclisti benden hesap soran

Ve adadýðým kadar sevgiyi
Uðruna ant içtiðim bitimsiz özlemi
Dikenli deðilim
Direttiðim kadar haklý ve mülayim
Bazen gözüm dönse de öfkemden
Rest çektiðim kadar iblise seyrindeyim kaderin
Serenatlar bahtýn rüzgârý
Asla susmak bilmeyen kâinat orkestrasý

Bir hacim bir yitim
Gelip geçen kimse hayatýmdan
Ayaktayým yýkýlmadýðým kadar medet umduðum
Nazýmdan niyazýmdan vazgeçmek ne mümkün?
Münazara ettiðim iç sesim
Ve yüreðin söküklerini kalemimle diktiðim
Hali hazýrda kanamalý bir coðrafya
Eðri büðrü neyse rastlaþtýðým hayatýmda
Dizmek bir bir güzellikleri
Ve bir çiçek bahçesi bellemek dünya denen izafi cenneti

Hamt ettiðim kadar
Almaz havsalam düþünceler
Bir bir taþar.
Bir bentse önümde duran
Bir beyitse beni çaðýran
Bir densiz kimlik ki zalimin neþri
Ölü iklimden arda kalan bunca solgun çiçeði

Söyle, sahi, söyle:
Açar mý yeniden goncasý ve umudu saklý iken yüreðimde
Kapanan kapýlardan da el çektim çekeli
Bekleyen biri var þükürler olsun ki
Ýkbalin tininde saklý
Hayallerin telli duvaklý hatýratý
Þuh deðildir çaðýran sesi kaderin
Þah mat edilmiþ olsam bile varsa yoksa medet umduðum
Sevginin meali

Bense nöbetteyim arka bahçesinde ömrün
Sývalý kollarým
Varsýn olsun daim kýlýnsýn nice vurgun
Ne de olsa sevginin vurduðu yerde güller açar
Ýçimi açamadýðým kadar
Bir Allah’ýn kuluna
Þiirlerim kâh kazdýðým mezar
Kâh hanem soluklandýðým
Bir Cihan Harbinden daha sað çýkmanýn
Vebali de boynuna yalnýzlýðýn
Sevdiðim kadar mutlu, ayaktayým…

Sosyal Medyada Paylaşın: