HAYAT HİKAYEM (21) - ASKERLİK/İSTANBUL (2)

Ýstanbul çarpýcý birçok bakýmdan
Evvela, tarihi dokusu ile
Her nefes alýnca o an kendinden
Geçersin, denizin kokusu ile


Sabah tül içinde iþveli güzel
Esrarlý bir peri akþamlarýnda
Ufkuna bakarken sarhoþ olursun
Romantizmin doruk noktalarýnda


Anlatmak öylesi zor ki bu þehri
Yazmakla olamaz yaþamak gerek
O kadar çeþitli hayatlar var ki
Kimi aðlayarak kimi gülerek


Kadý*nýn kýzýnýn kusuru gibi
Güzelliði baþka derdi bir baþka
Gölgede kim neler yaþar bilinmez
Kim çile çekerken, kim gelir aþka


Güzelliði karýn doyurmasa da
Elbette fýrsatlar diyarý bu yer
Yaþam savaþýnda mutlak ayakta
Kalanlarýn baþý göklere deðer


Elindeki memur maaþý ise
Öyle üç kuruþla geçinmek hayal
Tok yatmak düþüyle her aybaþýný
Beklemek insana en büyük zeval


Bundandýr, yaþama anlayýþýma
Hiç uygun gelmedi bu güzel þehir
Müthiþ kalabalýk nüfusla sanki
Tuttuðunu yutan azgýn bir nehir


On altý ay gibi Ýstanbul benim
Ben Ýstanbul’un kahrýný pek çekmedim
O beni sevdi mi bilemiyorum
Yalaným yok ben onu hiç sevmedim




(Arþiv 16.03.1999)






Sosyal Medyada Paylaşın:

AYDINK Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜLMEK SANA YAKIŞIYOR.. SENİN YERİN AYRI BENDE HAK, HUKUK, ADAMLIK… SENİ SENİN GİBİLER SEVSİN YÖRÜK KIZI... ÖMÜR TÖRPÜSÜ.. KÖPEK VE İNSAN.. BEN BİR GÜZEL SEVDİM.. SENİ BEKLERKEN SEN KADERİMSİN ..