dünya gemisinde en çok çocuklarýn buðulu seslerini , sýcak ve samimi davranýþlarýný sevdim ... hayallerindeki uçurtmalarýnýn göðe takýlmadan uçuþunu sevdim... ben dünyada en çok çocuklarýn , gülüþlerini sevdim. umudu kulaklara fýsýldayan hallerini, güzel yüreklerini, sevdim ... çiçek açan yüzlerini, aydýnlýk çehrelerini, sevdim ... en çok dünya gemisinde gözlerinizi sevdim .. nice güzellikleri gördüm , kâh geceleri aðlatan siyahý kâh cenneti andýran yeþili gördüm . o mucize gözlerde... aydýnlýðý,esenliði yarýnlarý sevdim ... ben çýkarsýz sevginizi sevdim.... karanlýklarda ! sessizliðinizle yaralandým . karalar baðladým. anlatamadým . cahiliyyetin karanlýk bastýðý , aydýnlýk görmeyen düþüncelerde hapsedilen papatyalar... ben sesiniz olamadým . ben sizleri insan olarak koruyamadým . gözyaþlarýnýz içimde bir umman oldu .. cehaletin kuyusuna atýldýnýz , yozlaþan baðnaz kutularda ... esir edildiniz kýrýldý kanatlarýnýz ... ....... karanlýklarý anlatamýyorum ama þunu çok iyi biliyorum ! ben sizin duruluðunuzu samimi sevginizi sevdim .... ......
seslendim ! .... karanlýk olan gemiden . ses vermediniz , ben en çok buna dertlendim.. gecenin gündüze varamadýðý , kuyunun içinde iç çekiþlere , sahne olan kýrýlan kanatlarý , yaralanan ,iyileþemeyen yarýnlarý gördüm... ben sizi gördüm, aydýnlýkta ! karanlýkta kalan çocuklar.....
Meryem Karapýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryemkarapinarr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.