Yoksa

Bil ki;

Ellerim uzanamadýysa ellerine
Kalem yanar, kaðýt yanar
Yanar kelimeler yokluðun da

Cümle/ler yanmasýn diye sayfalarca
Yakarým çokluðumu

Gelirsem;

Yüreðini sardýðým yer’de, bin yürek yanar
Týrnaklarýmla kanatýrým alýn yazýmý
Yakýlmamýþ þiirler’de kanarým umutlarýmý
Ben yanarým!
Sen yanarsýn!
Yanarýz kendi cehennemimiz’de..

Yanalým mý?
Yakalým mý?

Gidersem;

Yapraðýný döker, iki minik kardelen
Papatyalar küser bana
Küser tüm renklerini çiçekler
Döker dikenlerini güller
Karanfiller unutur kokusunu
Soldururuz tüm açmaya yüz tutmuþ tomurcuklarý.

Soldurmamak için çiçekleri
Küserim kendimi.

Unutursam;

Kâinat lânet yaðdýrýr topraðýma
Filizler yeþeremeden kurur
Yaðmurlarý yitirir damlacýklar
Bulutlar yolunu þaþýrýr
Güneþ küser, saklar gülüþünü..
Büker dudaðýný mahsun yýldýzlar

Küselim mi?
Küstürelim mi?

Seversek;

Belki mutlu olma þansýmýz olur
Hayata ilk kez umud dolu gözlerle bakabiliriz
Hiç yaþamadýðýmýz duygularý tadabiliriz
Elele verip kaderimize çelme takabiliriz belki
Birlikde yaþlanmak ne güzel olurdu kim bilir

Hayalini kurmak bile hayal ki, yalnýzca bir ihtimal

Peki ama nasýl?

Yaþatmak adýna ölelim mi?
..............yoksa................
Yaþamak adýna öldürelim mi?

03 Temmuz 2008 / 15; 20

Emine Genç






Sosyal Medyada Paylaşın: