TEK MÜSEBBİBİ BİL Kİ SEN DEĞİLSİN...
Düþler, diyorum sevgili: düþler
Düþülmez bir aþkýn ikircikli coðrafyasýnda asýlý kaldým
Matemin örtüsüne sokuldum
Ne de olsa aþktý makberim
Ve ölüm kusan bakýþlar
Havarisi yalnýzlýðýn gökte saklý bir kuþ gibi
Münferit acýlarým, kaygýlarým
Ýlahi d/okunuþun rüzgârýna teslim olmuþluðum
Nasýl da yürek burkar
Bir disiplin ki bu hüzün
Defansý olmayan bir yemin gibi üstüme geçirdiðim
Hulasasý acýlarýn
Hünkârýmdýr rahmet yüklü bulutlarýn
Birine dahi sokulmaktýr tek emelim
Yokluðuma karýþan isyan
Ve aralýksýz tövbe ettiðim Rabbime…
Kayýtsýz koþulsuz süründüðüm þu dehliz
Kimine göre mizacým alabildiðine pervasýz…
Ah, sevgili duymalýydýn sen bir de demediklerimi
Nasýl ki konduðum senin yüreðinde beni davet eden pervaz
Ýndim ve mabedim bir de irkildiðim
Sokulgan deðil iþte mizacým
Çünkü ben ölümüne sevdalý ve yaralýyým
Metruk bir hanede saklý berduþ misali
Yola düþen seferisi sözcüklerin
Baþ koyduðum kadar umuda baþ edemediðim ne çok münafýk
Elbet hakkýndan gelecektir Rabbim.
Kýyasýya verdiðim mücadele
Güç bela sevenlerden olmadým hem
Gücüme gitse de gülüp geçen
Hangi fasýlsa bir düþten ibaretmiþ yaþam
Sevdiðim kadar yüksünmediðim
Yandýðým kadar yakardýðým kadere
Ýnhisarýnda geçen zamanýn tutuþan kabrinde
Semadan yere uzanan el gibi
Yerden yükselen yel gibi
Yâd edilesi mazinin hüzne verdiði selam gibi
Yarenim ki kalem
Yandýðým kadar yakardýðým felek
Bir mizansense yaþam
Bir de miadý dolmuþken azar azar
Ýçlendiðim kadar içerlediðim
Bir mevzuymuþ ki sevmek
Yaþaran göðün yeþillenen doðanýn
Eklem yerlerinde acýlar biriken yazdýðým binlerce þiirin
Tek müsebbibi bil ki sen deðilsin
Endamlý bir ölüm dilerken
Evhamla severken
Efkârý yitik bir figandan kopup serildiðim
Þu melun mahzun bakýþýmla kopup da geldiðim
Dünümden de farký yokken anýmýn ve yarýnlarýmýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.