SEN YOKSUN
Durdu dört yüz bin âlem,
Haykýrdý tek û tek kalbi pür-i diken
Her dem û dem;
Susturamadý onu Gülþen, Gülþen-i âh û sen.
Aðladý ayaklanamayan, evsiz evliya-i yoksul
Basamak basamak takýldý viraneye þu efsun-i yoksun
Ne naðme dinledi, ne de dinledi naðmeyi efsun,
Efsunu hayale bürünen “ eyvah “ nidasýndaki sen yoksun…
Bir damla dedün, oldu sana bin û bin feda,
Solmaz dedün, doðmaz oldu þu efsunu kara
Sen yine de yoksun!
Ey can û canan, feryad-u aman!
Dilim dönmez, fermanýn bitirilmez
Ne yalan söyleyeyim hakikat mürekkebi de bitmez.
Dönüyor þuan âlem, parçalanýyor her gün sinem
Ansýzýn varlýðýný yitiriyor ruh-u bütün hanem…
Sen yoksun, yokluðumun pür-i zâdesi
Olmaz dedüm, oldu cihan büsbütün
Oynamaz dedim, oynadý þu efsun
Sen yine de yoksun!
LARDES SYMPRA (HABÝB YILDIRIM)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.