Üzgünüm

Üzgünüm
Sanki maviler eksikti biraz
Deniz eksik
Gökyüzü eksikti sanki
Geç kalýnmýþ zamanlarýn birikmiþ anýlarýnda silindi
Tüm renkler.

Ne zaman kara yelin kanadýna takýlsa bahar
Sözcükler yandý
Bir þiirin ipek sayfalarýnda
Mavisi eksik geceleri kapladý bir özlem bulutu
Geçmiþ hayatýmýn mavi düþlerinde
Üzgünüm
Ýçimden yazdým ben hep özlem þiirlerimi.

Pembeler de eksikti sanki biraz
Beyazlar eksik
Çiçekler eksikti sanki
Ay ýþýðý sessizce göçerken gölgesine
Mum geceye aðladý
Ýçin için.

Bir coðrafya bestelerken gözlerimde
Toprak koktu gökyüzü
Ellerim toprak koktu
Ayaz düþen yalnýzlýklarda
Nazlý bir gelincik güzeliydi özlem
Ýsyankar gülüþlerde üþürken ömrüm
Üzgünüm
Ýçimden sevdim ben hep gül kokularýný.

Renklerin eksikliðinde büyürken
Arsýz susuþlar
Gök kuþaðý da büyüdü sanki
Rüzgar renklerimi taþýdý güz bahçesine.

Siyahlar eksilirken gönlümün derinliðinde
Topraðýn çatlayan damarýna yürüdü
Usul usul bir yaðmur
Sevgiler damýttý damlalar
Ýncecik gülücükleri usulca öptü kýzýl bir þafak
Bir avuç bahar buðusunda sürgün verirken þiirim
Üzgünüm
Bir ýrmaðýn türküsüne gömdüm ben hep mýsralarýmý.

Oysa þimdi baktýðým her yan
Ýpince sevgiler döker yoluma
Muþtular sunar bana çiçek bahçelerinden
Sevinçler döker güneþ gül kokan ellerinden
Ay beyazý mutluluklarda artýk
Umudumun evi toprak
Sevinçlerimin adý yeþil yaprak
Yüreðimin adresi bir avuç suda yaþamak
Üzgünüm
Bu sefer yenildin bana hayat
Bu sefer yenildin.

Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın: