GÖZLERİN-1

Umudum sabrýmý infaz ederken
Dua kapýsýný açtý gözlerin
"Nihayet huzura kavuþtum" derken
Ardýna bakmadan kaçtý gözlerin

Kimini kandýrdý, kimine kandý
Kimine ölümdü, kimine candý
Kendini beyhude bir þey mi sandý?
Oysa ki baþýmda taçtý gözlerin...

Küçücük kývýlcým yangýna döndü
Beni kül etse de sanma ki söndü
Gururum, kibirim...hepsini yendi
Karþý koyulamaz güçtü gözlerin!

Hasmý olanlarý tek tek haklardý
Çünkü her bakýþta ölüm saklardý
Dört yanda aradým, lâkin yoklardý
Sanki kanatlanýp uçtu gözlerin...

Hevesten yanaydý, sevdâya toydu
Ne merhamet etti, ne zulme doydu
Ölmeyi arzular bir hâle koydu
Kanýmca en büyük suçtu gözlerin!

Ne gerek böylesi kördüðüm aþka
Ne gerek imkansýz gördüðüm aþka?
Uðrunda ömrümü verdiðim aþka
Üç günlük deðer mi biçti gözlerin?

Yemyeþil bir hasret sararýp soldu
O vakit Mustafa DÝLÝZÂR oldu
Korkarým aþkýmýn miadý doldu
Gayrý yüreðimden göçtü gözlerin...

Mustafa Enes Kaygýlý(Dilizâr)
Sosyal Medyada Paylaşın: