Son kez görüyomuþ gibi bakýyorum denizlere. Veda ederek geçiyorum tepelerden. Ýstersen sen buna Yalnýzlýk veya yaþlýlýk de. Ýnsan kendi kendine azalýyor gitgide. Daha az görüyorum ýþýðý dünyanýn daha sönük renkleri. En kötüsü insanýn Kendiyle konuþmasý deðil de Tanýmazsa kendini Aynadan bakýnca yüzüne.
Sessiz bir aðaç gibi kýmýldar yapraklarým akar bulutlar baþýmýn üstünde Mevsiminde kar taneleri Beklerim ýsýnmak için güneþi. Ama vursalar belimden baltayla duyulmaz çýðlýðým.
Evlat artýk sende Beni her gördüðünde Son kez görüyormuþ gibi bak gözlerime. Veda ederek ayrýl ellerimden. Sarýl ve çok sevdiðini söyle bir kere... hiç deðilse. Beni en aciz acýnasý halimle hatýrlamayasýn diye.
M-jgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
aysemujgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.