Öyle zamansýz çekip gidiyorsun. Bekle de, güneþin denize vedasýný birlikte seyredelim. Rüzgâr yalarsa sahilde narin tenini, sokularak yaslarsýn göðsüme baþýný. Anlatmak istersen geride býrakýp da içine gömdüðün aþký, ola ki duygulanýr, akýtýrsan gözyaþýný omuzuma, cankulaðýyla dinler, geçmiþinle saygý duyarým. Kim bilir belki elele tutuþur, sahile ineriz. Geceyi bekler, bir hayal ötesi kumsalda, çýlgýnlar gibi seviþiriz. Belki farkýnda olmadan, sabahýn acýmasýz çýplaklýðýna esir düþeriz. Hangi þarký eþliðinde seviþtiðimizi anlatma martýlara. Ele verme öpüþmelerimizdeki dudak izini. Yolunu bulur da firar edersek ay’an güneþten, karýþýr da gideriz sevgisiz kalabalýklara. Avuçlarýma býraktýðýn öpücük izini kaybetmem! Zamaný býrakýyorum avuçlarýna. Yeter ki tenimin kokusunu unutma! Gel zamansýz gitme!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.