Sezai Karakoç şiiri

Onursuz, omurgasýz müteþairlerden uzakta…
Çölde bir gül bahçesine ömrünce bahçevan,
Ve gönlünce tarumar oldun,
Yandýkça aydýnlattýn geceyle sararmýþ yüzleri.
Kendine daima bir çilehane,
Cemiyete hep bir umut aþýsýydý asil kalemin…
Evliya yüreðinden dökülen,
Derviþane mumlara hasret þimdi cümle fidan,
Kevserde buluþuncaya dek,
Buluþmalar maveraya özlemle miras kalmýþtý.
Hû desin canlar sonsuzun zerreleri adedince,
Ne dem baki ne gam baki ey!
Aþkýn haykýrýþýyla Hû, Hû, Hû…

16.11.2022
Bilal Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın: