DÜŞTÜ -II

Ömür bitti ben beni tanýyamadým,
Can evimdeki ateþ çekene düþtü.
Talihime baktým da okuyamadým,
Bülbül gibi bu zarým dikene düþtü.

Kullarýn yalanýna sözüne kandým,
Yüzüme gülenleri hep dostum sandým,
Aþk ateþinde dondum sularda yandým,
Çektiðim hasret gitti yelkene düþtü.

Aþkýma inansan ve sen hep buysan,
Kendini bir de benim yerime koysan,
Hele sessiz çýðlýðým sesimi duysan,
Sýrlar aleni oldu öfkene düþtü.

Þu haline bakýp da bir þey yapmadýn,
Yanlýþtan uzaklaþýp aþka sapmadýn,
Güzel olanlardan hiç mi kapmadýn?
Hasýlatý her zaman ekene düþtü.
,
Özbekoðlu kendince çok da þaþýrdýn,
Evvelinde çok aðýr yükler taþýrdýn,
Tarak bulsaydýn kendi kelin kaþýrdýn,
Bir tek kendi nasibin teknene düþtü.

14.11.2022 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK

Sosyal Medyada Paylaşın: