UNUTMA

Ellerin boþ doðdun çýrýlçýplaktýn,
Unutma sen aslýný yokluktan geldin.
Susmayý bilmezdin çok da aðlaktýn[1] ,
Unutma sen aslýný yokluktan geldin.

Büyüdün avuca hiç de sýðmadýn,
Verdiðin sözleri bir gün tutmadýn,
Hak yedin, can yaktýn asla býkmadýn
Unutma sen aslýný yokluktan geldin.

Saçlarýný tarayýp çok gönül çaldýn,
Delikanlý oldun, hep korku saldýn,
Kýsacýk hayatta harama daldýn,
Unutma sen aslýný yokluktan geldin.

Harcadýn yerine asla koymadýn,
Hýrsýndan hep açtýn hiç de doymadýn,
Yarataný bir kez olsun anmadýn,
Unutma sen aslýný yokluktan geldin.

Doymadý nefsin hiç pula paraya,
Merhem olmadýn sen açýk yaraya,
Ýki yakan gelmez artýk bir araya,
Unutma sen aslýný yokluktan geldin.

Sayamadým çoktur dünyada cefa,
Çalýþmadan asla sürülmez sefa,
Ýkiyüzlülerden beklenmez vefa,
Unutma sen aslýný yokluktan geldin.

Özbekoðlu yazdýn özne deðilsin,
Þiirin konusu sözde deðilsin,
Ýnanan insanlar hakka eðilsin,
Unutma sen aslýný yokluktan geldin.

17.11.2022 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK

[1] aðlak: sýk sýk aðlayan, gözü yaþlý
Sosyal Medyada Paylaşın: