Adı Olmayan Şiirler - 24

Zamanýn ötesinden geliyorduk,
Kendimize çýplak idik hayata karþý giyinik.
Ýçimiz acýrdý þivemiz elvermezdi tarife.
Hoyrat bir sevdaya düþerdi yüreðimiz,
Hýrsýzlýk yapmýþýz gibi gizlerdik aþkla baktýðýmýz sevdiðimizi...
Kokular aparýrdýk topraktan, üzerimize çalakalem sevinçler sürerdik.
Kimliksiz çocuklardýk, burnunda sümüðü, kolunda izleri ile dolaþan
Minarelerinde Tanrýnýn seslendiði sokaklarda kanatýrdýk dizlerimizi
Kabuk baðlayan büyümüþlüðün salasýný okurdu her öðlen mahallenin imamý
Gide gide uzayan yollarda arardýk yaratýlýþ hikayemizin kahramanlarýný
Zamana bakar,
Kendimize susar,
Kitaplara ve defterlere konuþurduk damladan ayrýlan gözlerimiz ile
Büyüdük Ayrýþtýk
Ne doðan çocuk biz idik artýk
Ne de büyüyen çocuk
Her an baþka bir özlem ile Ana rahminin sýcaklýðý ile üzerimize örtülecek topraðýn sýcaklýðý arasýnda gitgeller yaþadýk.
Doðumun insandan bir can alacaðý var diye
Bütün hikayeleri takvime kazýlý rakamlara teslim edip gidiyoruz geleceðe
Þimdi günlerden dün ve anlardan yarýn
Sabaha uyanýp savruluyoruz tarlaya yeni çiçekler çoðaltmak adýna.
Hoþ geldin çocuk yaþama, hoþ geldin...
 

Sosyal Medyada Paylaşın: