GÖNÜL PENCEREMDEKİ ZÜLEYHA
Gönül penceremden Yusuf oldum,
Yusuf’a vurgun olan Züleyha gibi yandým, tutuþtum
Kalbimdekini dýþa vuramadým
Aksine kýrýp geçtim, kaybederim diye
Ve ne yazýk ki kaybettim...
Kaybettim, ceylan bakýþlý
Zümrüdüanka kuþunun çýrpýnýþlarýný,
Payitahtýn son ve tek Mavi güllerle donatýlmýþ
Cihan sultanýný, hükümdarýný, cennetini
Kaybettim zamanýn sunduðu fýrsatlarý
O fýrsat ki tebessüm ile bakan gözlerin sahibine
Sonsuz sadakat ile baðlanmak idi.
Aynalar içinde yok olmak üzereyim,
Nereye baksam onu görüyorum
Sebebini de halen anlamýyorum,
Bunu tetikleyen ne Rabbim!
Çünkü bu kalbin nabzý o,
Ruhumun anlamý ve þairi o,
Kör kuyularda bana aydýnlýðý gösteren de o...
Farkýnda mý bilmiyorum ama;
" Diyarý Milketi Rum’da gazelim, kasidem, þiirim, akýl sahibim, nebatým, hazinem, bu alem içinde huzurum, Azizim, Yusufum;
Elif ve Mim sarayýnda Payitahtým, Cennetim, Horasaným, Anadolum, Karamaným, Ýstanbul’um, Baðdatým, Kudüsüm, Mekke ve Medinem, Kýpçaðým... "
LARDES SYMPRA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.