GÜLBANG
Fýrtýnalar koptu sensizliðin diyarýnda
Sahne daðýldý, perdeler düþtü
Özürler arþý aþtý, gönül tahtýnda
Geriye bir tek umut kaldý
Adý kýþ olan mevsimler sokaðýnda.
Mýsralar can buluyor gülbang ile
Bir hikaye romanlaþýyor yeniden,
Aþýk Maþuki son kez nefes alýyor gözlerinle...
Ya yeniden doðacak küllerinden
Ya da teslim olacak suçlu gibi hakimine.
Bir gece vakti ansýzýn kalbim durur
Cümle kelimeler düðümlenir boðazýma,
Nefes alamadan ruhum sessizleþir
Bir tek gözlerin ve kalbin kalýr geriye,
Umut ýþýðým yok olmasýn diye uçmaða sensiz gidemez
Duran kalbim, af edilmeyi bekleyen son demim.
Gülbanglar çalýyor her gece
Farklý bir þekilde, farklý bir dil de
Elif’in sarayýnda hüküm süren kýrgýnlýklar
Yüzüme yüzüme Nefî’nin diliyle vuruyor hakikati,
Piþmanlýklarý her an anýmsatýyor kör bir geceyle.
Her sahnede sen varsýn diye,
Aþýk Maþuki kalbindeki hakikati bir tek yazýya döküyor,
Cesaretini toplayýp da yanýna varamazken,
Her gün ölüme bir adým daha yaklaþýyor...
" Ýki nehir arasýndaki zaman bir tek senden ibaret. Hangi gemi ile çýksam o engin deryalara, fýrtýnalar kopuyor ruhumda. Önce uzun bir sessizlik hakim oluyor gönlüme, ardýndan seni asla kýrmam deyip kýrýyorum geriye dönüþü zor olan. Yitip giden bir tek deðil zaman deðil ki; yitip giden bendeki masumiyetin çan sesleri, sende býraktýðým ilk resmin portresi, geriye kalan kýrgýnlýklarýn hikayesi... "
LARDES SYMPRA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.