Ardından

Sessiz sessiz baðýrýyorum ardýndan,
Duymuyorsun.
Uzak geçmiþimde
uðultularý dinliyor insanlar.
Belki de þimdiki zaman aðlýyor,
Öksüzlüðüme.
Geleceðe gebe yalnýzlýklar biriktiriyorum yüreðimde.
Onu da sen bilmiyorsun!
Deðil mi ya,sana ne?

O uzak geçmiþin limanlarýnda,
El sallýyorum ardýndan çocukluðumun,
Aðlýyorum.
Siyah bavulum kör kuyulara düþmüþ,
Kör kuþlarýn kanatlarýna yüklenmiþ, arta kalanlar...
Ardýmda býraktýklarým,
inanýn hatýrlamýyorum....

Karþý koymadan o kör kuþlarý seviyorum.

Sonra....

Vuruyorum apansýz....
Çýkarýp sapanýmý.......

Acýmadan vuruyorum zaten çoktan öldürmüþ olduklarýmý...

kör olmayanlarý, vuruyorum.
Kendimi vurur gibi..
Zamansýz...
Anlatamýyorum.

Aynadaki gözlerimden niþan alýyorum.
Kendime,
Kör olmayanlar vuruluyor ya, nedense...
Vuruluyorum,
O silah elimde.

Zaman geriye sarýyor...geçmiþime.
Düþlerimi sayýyorum tek tek...
Aman çalýnmasýnlar!diye diye.


Sanki ben,ben deðilmiþim gibi.
Ve gökyüzünden bir saðanak boþanýyor o an...
Umurumdaydý sanki!
Bana ilk çocukluðumdan emanet o çocuk,
Sýký sýký tutuyor ellerimi...
o ilk çocukluðun ýlýk ellerinde býrakýyorum;
Nemini ellerimin,
Benim olan kendimi
Ve söyleyemediklerimi.

Sýký sýký tutuyor ellerimden...
yine.
Býrakmamalýyým ellerini....

Aniden uyanýyor biri uykusundan.
Ellerim ýslak...
Ve çið taneleri gözpýnarlarýmda birikmiþ,
yazýk ki .....
Sen de gitmiþsin.
Bir ilk ve son gidiþ misali...
Bil ki elerimde çocuk ellerim varken,
Aðt yakmayacaðým ardýndan,
Ve türküler seni anlatmayacak
Ýnan.....

Ýnan uyku tutmuyor, ne gündüz,ne gece..
O çözümsüz bimecede
Apansýz anlýyorum,
denizlerin neden tuzlu olduðunu.
Ve yalnýzlýklara sinmiþ iyot kokusuyla gelen ninniyi dinletiyorum
Kendime...
Elini daha býrakmadým,
Elleri ellerimde...
Ýyot kokusuyla sarýlýyorum çocukluðuma,
Onun da deniz geliyor aklýna.
Gülümsüyor,
Gözlerime baka baka....

Sapansýz çýkmamalýyým
sahillere ve hatta o þehre..
mevsimsiz þehirlerde dolaþmamalýyým....

Sonra bir gün,
Gözlerimin ulaþamadýðý uzaklarda..
Gece uyuyakalmýþým yýldýzlarla...
Yarý çýplak,yarý aç...

Aydýnlýk bir sabahýn göðüne uyanýyor,
Sessizce çoðaltýyorum sesimi... ikimize.

Rüzgar ve soðuk,
Anlýyor kirpiklerimi.
Ýkisi birden yüzümü okþuyor.

Alnýma tanýmadýðým ýlýk bir öpücük konduruyor,
Hiç tanýmadýðým biri
O mevsimin çocuðu olmalýyým diye geçiyor aklýmdan,
o mevsim olmalý biri....


Adý konmamýþ trenlerine biniyorum...
Ýstasyonsuz o mevsimin.
Þehirsiz ýþýklarýnda aydýnlanýyor belleðim,
Nedense
Sonradan anlýyorum,
(yani bir fýsýltý gibi mýrýldanýyor adýný koymadýðým neyim.)
Bir trende doðduðumu hatýrlýyorum (hatýrlatýyor) ilk kez...
Unutulacak gibi de deðil ki hani...

Aklýmda kalacak hep o trenin, adýný bilmediðim çiçekleri.

Bir sonbahardan geçmiþim.
Ve nedense sýcak.
çiçek! diye yalnýzlýðýmý kokluyorum.
telgraf çekiyorum sevdiðime,
"Artýk beni bekleme...
kalemim de bitti..."
Yazacaklarým ezberimde...

Özlüyorum o ilk çocukluðumu,
Aþk adýnýn henüz konulmadýðý zamanlarýn al-beni-si
Hatýrlatýyor bana kendimi..


Kýþ diye bir mevsim yok
O zamanýn
takvimlerinde ...
Ben,
Günleri karýþtýrýyorum...
Yine de....


Yaþamak bir sayýklama sanki,
Hiç uyanamayacaðým o uykudaki karabasan...
Gözlerini
Ve
Unutamýyorum bir türlü kendimi..
Uyuyorum.

Uyuyorum...
Uyandýrýlana dek!
Farkýna varýyorum tek tek...
Farkýna varýyorum,
O yatakta tek baþýma uyuduðumun,
Ayýrdýna saklanýyor,sarýlýyor boynuma
Umarsýzca seðiren ruhum...

Uyanamýyorum.

Soðuk, buzdan gemiler geçiyor yanýmdan,
Bayraklarý kýzýl,yakýcý,
Bayraklarý kan kokan.
Yalnýzlýk akan,
Gemiler geçiyor yanýmdan...

Rüzgarlara býrakýlan o son kahkahalarýn izlerinde,
Buluyorum, kendi izimi...
Kendini rüzgarlara býrakan gemilerin ardýndan,
Bir süre susuyor kalp kýrýklýklarým.
Sonra yitip giden masallara dalýp,
O son uykunun içinde uyutuyorum
kendimi...
Avutuyorum yine ninnilerimle..

Sessizliðe tahammülüm yok nedense!

Yitip giden gemiler geçiyorken alnýýmdan,
Ve dudaklarýmdan öpülmemiþ düþler...
Arkamý dönüp,
Bakamýyorum.
Ardýmda býraktýklarýma...
Þimdiki zaman sürekli alýkoyarken geçmiþi,
Denize dalýp da
Batamýyorum..
Gelecek dedikleri...
Ufuktaki þu masmavi gemi olmalý...
Öyle ya besbelli....

O ölü martýlarý kutsuyorum...
Aðlayamýyorum,yine de.
Yine bir saðanak boþalýyor,
tam da benim üzerime
O denizde...
Mutlulukla kabul ediyorum kendimi.
Sýrýlsýklamým artýk...
Donmayý göze alýyorum,
sarýlýyorum göðsüne yalnýzlýðýmýn...
Islanýyorum
Belki de ilk kez ,
Denizde deðilse de...
O denizle birlikte...


16 Kasým 2009


Sosyal Medyada Paylaşın: